روز دوشنبه چهارم مردادماه 89 برای گذراندن دوره ضمن خدمت به تهران رفتم . ساعت حوالی 12 به مرکز تربیت معلم شرافت واقع در خیابان انقلاب رسیدم.پس از انجام تشریفات قانونی به سلف مرکز رفتم . در لحظه ورود چهره ای آشنا توجهمو جلب کرد و بلافاصله اونو شناختم.او محمد حسین رحمانی از همکلاسیهای دوران دانشگاه بود.البته او مرا نشناخت هر چند می گفت چهره ام براش آشناس.او اصلا تغییر نکرده بود.فوق لیسانس گرفته بود.اما یک ذره از نجابت و تواضع او کم نشده بود.واقعا نمونه یک آدم متین...
رسیدن من مصادف با رفتن ایشون شد. این بود که فرصتی واسه ی صحبت بیشتر دست نداد.اما همون چند لحظه هم ارزشمند بود ...حداقل برای من